ulyanin...

"sorry, nakalimutan ko talaga!"
sa lahat ng pwedeng makalimutan, yun pa.
hindi ung assignment ko.
hindi ung baon ko.
nakalimutan ko na merong isang araw na mahalaga para sa isang tao.....
at hindi ko sya nabati.....
kaya pala di rin ako nabati dati eh...
kinarma lang ako...
ngayon binabagabag na ko ng konsensya ko.
ang sakit eh.
isipin mo kay tagal mong minahal ung taong yun, tapos dahil lang sa mga hindi maiiwasang pangyayari....
makakalimutan mo na naging ganun sya kaimportante sayo???
hindi ko alam kung anong nararamdaman nya ngayon.
siguro ayos lng sya. kasi di na yata nya aq kilala.
pero dahil yun sa wala na akong mukhang ihaharap sa kanya.
ang saklap. bakit ganiri ang pag-ibig???
bakit laging may nasasaktan?? may umuuwing luhaan???
teka. itigil na to.
di ko na mababago yun. di ko na mababago ung katotohanan na...
minahal ko sya at naging ganun sya kahalaga sakin... na namimiss ko n sya...
na gusto ko syang makausap, kahit kailan...
na maghihintay pa rin ako.... kung sakali man.....
gusto kong matanggap nya itong mga bagay na to.
pero nasan ka na ngayon??? nasa mga bisig ng iba....
pero dun ka masaya. sige. bahala ka... suportahan nlng kita...
kahit na yun ang hindi ko makayanan.